Dnia 2 sierpnia przeżywamy nasz franciszkański odpust ku czci Matki Bożej od Aniołów, czyli odpust Porcjunkuli. O godz. 12.00 w niedzielę odprawiona zostanie suma odpustowa z procesją eucharystyczną. Zachęcamy reprezentacje grup parafialnych do udziału wraz ze sztandarami. Zapraszamy do udziału także tegoroczne dzieci pierwszokomunijne wraz z rodzicami. Prosimy dziewczynki do sypania kwiatów.

Przypominamy, że wierni mogą uzyskać odpust zupełny, gdy nawiedzą kościół parafialny, odmówią „Wierzę w Boga Ojca”, Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo” oraz spełnią zwykłe warunki odpustu.

I. Jak powstał odpust Porcjunkuli?

Św.  Franciszek – tak opowiadają pierwsi kronikarze zakonni – spędzał całe noce na modlitwie, bezustannie prosząc Boga o nawrócenie grzeszników. Gdy tak pewnego razu się modlił, zjawił mu się anioł Boży i wezwał go, żeby natychmiast udał się do pobliskiego kościółka Porcjunkuli, bo tam czeka nań Zbawiciel i Matka Najświętsza, otoczeni chórem aniołów.

Św. Franciszek niezwłocznie pośpieszył do Porcjunkuli i tam przedstawił się jego oczom niezwykły widok. Nad głównym ołtarzem unosił się Boski Zbawiciel, opromieniony blaskiem niebiańskiej chwały, której żaden język ludzki nie mógłby opisać. Oczy Jego, pełne niewymownej słodyczy, łaskawości i miłości, zwrócone były ku Świętemu.

Franciszek, olśniony takim widokiem, rzucił się na twarz, by wspólnie z niebianami złożyć hołd Panu swemu i oddać cześć Królowej Anielskiej. Syn zaś Boży odezwał się do niego: „Franciszku, słyszałem twoją żarliwą modlitwę i wiem, jak bardzo pragniesz zbawienia dusz nieśmiertelnych. Zażądaj przeto w tym celu jakiejkolwiek łaski, a ja ci jej udzielę”.

 Łaskawe słowa Zbawiciela napełniły Franciszka otuchą i wielką ufnością – i dlatego rzekł pokornie: „Jezu Chryste, Panie i Boże mój! Ja nędzny, niegodny grzesznik, proszę cię najpokorniej, abyś wszystkim tym, którzy po szczerym wyznaniu swych grzechów odwiedzą ten kościół, udzielił odpustu zupełnego, t.j. darował wszystkie kary doczesne”.

Gdy nadto Maryja poparła prośby wiernego sługi, Zbawiciel tak odezwał się do Świętego: „Łaska, o którą prosisz, jest wielka, ale prośba twoja zostanie wysłuchana, gdyż zgadza się z moimi zamiarami. Idź tylko do papieża, mojego namiestnika, któremu dałem władzę związywania i rozwiązywania i żądaj w moim Imieniu, by ci zatwierdził to, o coś mnie prosił”.

Franciszek podziękował Zbawicielowi i udał się w towarzystwie brata Masseusza, który był świadkiem powyższego objawienia, do Perugii, gdzie wtenczas przebywał papież Honoriusz III.

Tam więc przedstawił mu swą prośbę: „Ojcze św., niedawno odnowiłem w pobliżu Asyżu kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny, znany pod nazwą Porcjunkuli. Dla miłości Pana naszego Jezusa Chrystusa, Jego Matki chwalebnej i dla zbawienia wszystkich dusz, proszę Cię o łaskawe udzielenie temu kościołowi odpustu zupełnego, bez obowiązku składania osobnej jałmużny”. Gdy papież nie chciał się zgodzić na jego żądanie przedkładając mu, żeprosi o rzecz niezwykłą i nieznaną dotychczas w kościele, rzekł w końcu św. Franciszek: „Ojcze św., nie we własnym imieniu o to cię proszę, lecz w Imieniu Jezusa Chrystusa, który mnie do ciebie posłał”. Wówczas papież odrzekł: „W Imię Pańskie udzielam ci żądanego odpustu”.

W ten więc sposób został zatwierdzony odpust Porcjunkuli, ale nie wyznaczono jeszcze dnia, w którym możnaby było odpustu tego uzyskać. Również i ten dzień miał być wyznaczony z woli samego Boga.

Pewnego razu w porze zimowej zanosił św. Franciszek gorące modły do Boga za grzeszników, przy czym do krwi się biczował, aby zadośćuczynić za grzechy ludzkości. Już była późna noc, gdy przystąpił doń szatan i odezwał się: „Po cóż niepotrzebnie niszczysz się już w tak młodym wieku! Oszczędzaj raczej swych sił i wzmocnij je pokrzepiającym snem, byś mógł dłużej żyć i pracować dla chwały Bożej”. Św. Franciszek spostrzegł się jednak od razu, że to podszept złego ducha i dlatego wybiegł z celi i, zrzuciwszy z siebie habit, tarzał się w ciernistym, śniegiem pokrytym krzaku tak, że z licznych ran popłynęły strugi krwi. Tymczasem olśniewający blask otoczył św. Franciszka, a ciernie, zbroczone jego krwią pokryły się białymi i czerwonymi różami. Anioł w śnieżnobiałych szatach przystąpił do Świętego i oznajmił mu, że ma pośpieszyć do Porcjunkuli, bo tam oczekuje go znowu Zbawiciel. Posłuszny wezwaniu Bożemu, zerwał Franciszek dwanaście białych i dwanaście czerwonych róż i podążył do ulubionego kościółka, gdzie rzeczywiście czekał nań Zbawiciel i Matka Jego, otoczeni mnóstwem aniołów. Upadł przeto na kolana i złożył zerwane róże na ołtarzu. Pan Jezus zaś rzekł do wiernego sługi: „Dlaczego nie oddajesz czci Matce Najświętszej, jak to przyrzekłeś?” Od razu zrozumiał Franciszek, że chodzi tu o dusze, które miały dostąpić zbawienia wiecznego przez odpust Porcjunkuli i odrzekł: „O trzykroć święty Boże, raczże w nieskończonym swym miłosierdziu naznaczyć dzień, w którym wierni odpustu tego mogliby dostąpić.” „Naznaczam więc dzień, w którym skruszyłem okowy Piotra, księcia Apostołów”. – „Ale czy uwierzą ludzie moim słowom?” „Nie bój się niczego”, rzekł Chrystus, „idź powtórnie do mojego namiestnika na ziemi i oznajmij mu, żeby odpust ten ogłosił i zatwierdził wyznaczony przeze mnie dzień”.

Następnego dnia pośpieszył Franciszek z trzema braćmi do Rzymu, zabrawszy z  sobą trzy białe i trzy czerwone róże, jako świadectwo wiarygodności. Papież po krótkim wahaniu przychylił się do jego prośby i rozkazał ogłosić odpust Porcjunkuli.

Tyle mówi legenda o powstaniu odpustu Porcjunkuli. Historia zaś potwierdza to, ustalając, że wskutek objawienia Bożego otrzymał św. Franciszek od papieża Honoriusza III. Potwierdzenie odpustu Porcjunkuli, który został uroczyście ogłoszony przez siedmiu biskupów dnia 2 sierpnia 1216 r., przy poświęceniu kościółka Najświętszej Maryi Panny.

Odtąd corocznie śpieszyły do kościoła Najświętszej Maryi Panny liczne pielgrzymki dla dostąpienia odpustu, który w krótkim czasie osiągnął wielki rozgłos i sławę. W r. 1480 udzieliła Stolica Apostolska odpustu Porcjunkuli siostrom Klaryskom, a nieco później rozszerzyła go na wszystkie kościoły trzech zakonów św. Franciszka. Papież Pius IX. orzekł w r. 1847, że wierni mogą po szczerym wyznaniu swych grzechów i przyjęciu Komunii św. uzyskać odpust Porcjunkuli tylekroć, ilekroć odwiedzą kościół, uprzywilejowany tym odpustem i tam pomodlą się na intencję Ojca św.

W ostatnich czasach zwrócił Kościół szczególną uwagę na odpust Porcjunkuli, określając jego właściwości i warunki, pod jakimi można go dostąpić. Zniesiono więc niektóre uprzednio nadane przywileje, a nowe ujęto w ściśle określone warunki.

Całkiem słusznie zdobył sobie największy rozgłos i zaufanie wiernych właśnie ten odpust, który został uproszony przez jednego z największych Świętych, nadany przez samego Chrystusa, uroczyście potwierdzony i wciąż rozszerzany przez Kościół św. Wprawdzie niełatwo zdobędziemy się na takie skupienie ducha, jakie jest potrzebne dla pozyskania odpustu zupełnego, nie musimy się jednak obawiać, gdy uprzytomnimy sobie, że właśnie przy pozyskaniu odpustu Porcjunkuli Zbawiciel będzie nas wspomagał szczególną swą łaską, a Matka Boska i św. Franciszek nie odmówią nam swej nadzwyczajnej pomocy, skoro tak wielką odegrali rolę przy udzieleniu tego niezwykłego odpustu.

Nie omieszkajmy przeto korzystać z nieprzebranych łask miłosierdzia Bożego, zapewniajmy sobie zbawienie wieczne i nieśmy pomoc cierpiącym w czyśćcu braciom i siostrom naszym!

II. Pozyskanie odpustu Porcjunkuli

Gdzie można dostąpić odpustu Porcjunkuli?

Odpustu Porcjunkuli można dostąpić:

1. We wszystkich kościołach i kaplicach trzech zakonów św. Franciszka. Zatem we wszystkich kościołach i kaplicach OO. Franciszkanów (Reformatów, Bernardynów, Kapucynów, Minorytów, SS. Klarysek, Zgromadzeń, prowadzących życie klasztorne według reguły III. Zakonu i aggregowancyh Kongregacji (Sióstr Elżbietanek i Boromeuszek)). Wyżej wymienione zakony i zgromadzenia posiadają przywilej odpustu bez osobnego nadania. W ich kościołach i kaplicach publicznych mogą wszyscy wierni dostąpić tego odpustu.
2. Tercjarze – tylko oni – mogą w uroczystość Porcjunkuli (2. sierpnia) dostąpić tego odpustu w kościołach, w których zgromadzenie III. Zakonu zostało prawnie założone.
3. Jeżeli w miejscu, gdzie mieszkają tercjarze, nie ma kościoła jednego z trzech zakonów św. Franciszka, a zgromadzenie III. Zakonu nie zostało prawnie w danym kościele parafialnym założone, to tercjarze – ale tylko oni – mogą uzyskać odpust Porcjunkuli w swoim kościele parafialnym, chociażby ten nie posiadał owego przywileju.
4. Odpustu Porcjunkuli można wreszcie i dostąpić w kościołach, które taki przywilej otrzymały z Rzymu za uprzednią zgodą biskupa diecezjalnego.

W jakim czasie można dostąpić odpustu Porcjunkuli?

Odpustu Porcjunkuli można dostąpić:

1. Od godziny 12 w południe przed uroczystością Porcjunkuli, do północy dnia uroczystości.
2. Jeżeli drugi sierpnia przypada w dzień powszedni, może duszpasterz z słusznych przyczyn przenieść odpust na niedzielę następną, przy czym obowiązują te same warunki.
3. Kto uzyskał odpusty Porcjunkuli 2. sierpnia, może je jeszcze raz uzyskać w następną niedzielę, ale tylko w innym kościele, w którym przeniesiono odpust na niedzielę (Św. Poenit. styczeń 1930 r.)

Kto może dostąpić odpustu Porcjunkuli

Odpustu Porcjunkuli mogą dostąpić:

1. Wszyscy wierni, którzy znajdują się w stanie łaski uświęcającej i spełniają przepisane warunki.
2. Chorzy, którzy przyjęli Sakramenty św., a nie mogą odwiedzić kościoła, mogą również dostąpić odpustu Porcjunkuli, o ile oprócz przyjęcia Sakramentów św. odmówią przepisane modlitwy (sześć Ojcze nasz, Zdrowaś i Chwała Ojcu) i w zamian za odwiedzenie kościoła, spełnią jakiś inny dobry uczynek, nałożony im przez spowiednika. W ten sam sposób mogą postąpić wszyscy inni, którym trudne warunki nie pozwalają odwiedzić kościoła (więźniowie i t.p.).
3. Tercjarze w podróży mogą dostąpić odpustu Porcjunkuli w obcym kościele parafialnym, o ile w miejscu tymczasowego ich pobytu nie ma kościoła, który by posiadał przywilej Porcjunkuli.

Pod jakimi warunkami można dostąpić odpustu Porcjunkuli?

Odpustu Porcjunkuli można dostąpić pod warunkami następującymi:

1. Odprawić jednorazową spowiedź albo w samym dniu odpustu, albo w jeden z ośmiu dni przed lub po uroczystości Porcjunkuli, tzn. od 25. lipca do 8. sierpnia włącznie. Ci, którzy co najmniej dwa razy w miesiącu się spowiadają, albo niemal codziennie przystępują do Stołu Pańskiego, nie potrzebują osobno się spowiadać.
2. Komunię św. można przyjąć w przededniu odpustu, w dniu samej uroczystości lub w oktawie, tzn. w jednym z siedmiu dni po Porcjunkuli. Można więc dostąpić odpustu Porcjunkuli przed spowiedzią i Komunią św. Obydwa sakramenty św. można przyjąć nie tylko w kościele odpustowym, lecz także i w każdym innym, przy czym trzeba jeszcze zaznaczyć, że wystarczy jednorazowe ich przyjęcie.
3. Nadto, aby uzyskać odpust Porcjunkuli, trzeba przy każdorazowym odwiedzeniu kościoła odmówić przynajmniej sześć Ojcze nasz, Zdrowaś i Chwała Ojcu na intencję Ojca św. Na mocy bowiem orzeczenia papieża Piusa XI. z dnia 5.7.1930 r., dla pozyskania odpustu Porcjunkuli, jak i innych podobnych, dla dostąpienia których potrzebne jest odwiedzenie kościoła, nie wystarczy, jak dotąd, jakabądź modlitwa ustna, lecz przy każdym odwiedzeniu kościoła musi się odmówić sześć Ojcze nasz, sześć Zdrowaś i sześć Chwała Ojcu. Modlitwę tę musi się odmówić nie tylko w myśli, lecz także ustnie. W końcu każdy musi wzbudzić w sobie żywe pragnienie pozyskania odpustu.
4. Istnieje jeszcze przepis Kościoła (nie tylko życzenie lub rada), żeby w czasie odpustu Porcjunkuli, w kościołach, gdzie wierni dostępują odpustu Porcjunkuli, wystawiono figurę lub obraz Najśw. Maryi Panny (Matki Boskiej Anielskiej), albo św. Franciszka dla publicznej czci.
5. W ostatnich latach wydała Stolica Apostolska rozporządzenie, że w kościołach, które posiadają przywilej Porcjunkuli, należy odprawić wspólną godzinę odpustową, tzn. że w oznaczonym czasie ma się odprawić wspólne publiczne modlitwy za Kościół, za Ojca św., o wytępienie herezji, nawrócenie grzeszników, o pokój i zgodę między narodami. Oprócz tego do wspólnej godziny odpustowej winno się dołączyć nabożeństwo do Matki Bożej Anielskiej i św. Franciszka, a litania do Wszystkich Świętych i błogosławieństwo sakramentalne ma to wspólne nabożeństwo zakończyć.